سَنت پائولی در اعتراض به ایلان ماسک، تصمیم به ترک ایکس/توییتر گرفت.

باشگاه آلمانی توضیح می‌دهد « ایلان ماسک این پلتفرم را به تقویت کننده نفرت تبدیل کرده است».

سَنت پائولی همان‌طور که می‌دانیم یک تیم فوتبال ساده نیست: یک پایگاه فرهنگی است. نهادی است که در آن ایده‌‌های سیاسی، قبل از نتایج اهمیت دارند، چه در میدان مسابقه و چه در ترازنامه باشگاه. به همین دلیل است که آخرین تصمیم باشگاه آلمانی، به نوعی، باید کاملاً با اصول آن سازگار تلقی شود. داریم در مورد ترک حساب رسمی ایکس/ توییتر @fcstpauli حرف می‌زنیم. که در حال حاضر 250 هزار دنبال کننده دارد و بنابراین متوقف می‌شود، به روز نخواهد شد، اما غیرفعال نمی‌شود.

سَنت پائولی در یک یادداشت رسمی منتشر شده در وب‌سایت خود، توضیح داد که دلیل این انتخاب، اختیار و اراده برای اعتراض به ایلان ماسک است که از سال 2022 مالک این شبکه اجتماعی است « از سال 2013 ما یک پروفایل در این پلتفرم داریم»، باشگاه هامبورگی می‌نویسد « اما اکنون ماسک، ذات آن را تغییر داده و آن را از فضایی برای بحث و گفتگو، به یک تقویت‌کننده نفرت تبدیل کرده که قادر به تاثیرگذاری بر سیاست است. بنابراین همچنین  تاثیر بر کمپین انتخاباتی برای پارلمان آلمان. از زمانی که او کنترل توییتر، که قبلاً با این نام شناخته می‌شد، را به دست گرفت، ایلان ماسک ایکس را به یک ماشین نفرت تبدیل کرده است. نژادپرستی و تئوری‌های توطئه می‌توانند بدون کنترل گسترش یابند. توهین‌ها و تهدیدها به ندرت مورد مجازات قرار می‌گیرد و به عنوان آزادی بیان فروخته می‌شود». همین‌طور اشاره‌ای به ترامپ وجود دارد: « علاوه بر این، دونالد ترامپ پس از پیروزی در انتخابات، ماسک را برای ریاست یک دپارتمان جدید دولتی انتخاب کرد. ماسک یکی از حامیان کمپین ترامپ بود و از پلتفرم ایکس نیز برای این منظور استفاده کرد. گمان می‌رود که این رسانه اجتماعی محتوای استبدادی، انسان‌ستیز و راست افراطی را در طول کمپین انتخاباتی آلمان هم ترویج کند و بدین ترتیب گفتگوی عمومی را دستکاری کند».

در واقع سَنت پائولی قبلاً استفاده از ایکس را کم کرده بود و برعکس بیانیه‌های سیاسی متعددی را در حمایت از تنوع و شمول منتشر می‌کرد. اما حالا تصمیم گرفته توقف فعالیتش تنها راه اعتراض به انحراف این پلتفرم است. همان‌طور که گفته شد، حساب رسمی – همینطور حساب به زبان انگلیسی – رها شده اما فعال باقی خواهد ماند تا محتوای منتشر شده در طول یازده سال گذشته از بین نرود. مانند سَنت پائولی، سایر نهادهای مهم نیز تصمیم به ترک ایکس/توییتر برای اعتراض به ماسک گرفته‌اند: بین همه‌ی آنها، مهم‌ترین ترک کردن، تصمیم روزنامه گاردین است که توقف اشتراک‌گذاری حساب‌های رسمی‌اش با 27 میلیون دنبال‌کننده را اعلام کرد.

از rivistaundici.com

سفر به جهان سَنت ‌پائولی، که اخیرا یک تعاونی برای تامین مالی خود از پایه ایجاد کرده است.

«نوع متفاوتی از فوتبال ممکن است»، نوشته‌ای که به زبان آلمانی با حروف بزرگ در ورودی دفاتر باشگاه سَنت ‌پائولی، پشت جایگاه جنوبی استادیوم میلِرنتور خودنمایی می‌کند. به عنوان گواهی بر این واقعیت که این فقط یک آرزو برای رمانتیک‌ها نیست، دفتر اداری این باشگاه در کنار مهدکودک معروفی واقع شده که در آن از کودکان حتی در طول بازی‌ها نیز مراقبت می‌شود: در طول هفته از 150 نفر، به عنوان خدمتی برای خانواده‌های منطقه، میزبانی می‌کند.

به هر طرف که نگاه کنید در این محله کوچک در مرکز هامبورگ که به خاطر خیابان Reeperbahn با نورهای قرمز معروف است، گرافیتی، تابلویی یا تکه لباسی را می‌بینید که باشگاه سَنت پائولی را به یاد می آورد. این تیم که در پایان فصل گذشته به بوندس‌لیگا صعود کرد، “صرفاً” به دلیل حمایت از آرمان‌های ضد فاشیسم و مبارزه با نژادپرستی شناخته می‌‌شود، که طرفدارانش پرچم‌هایی را با رنگ‌های رنگین‌کمان یا با چهره چه‌گوارا به اهتزاز در می‌آوردند. به همین خاطر است که «دزدان دریایی» در سراسر جهان، از جمله ایتالیا، حامیانی ( و همینطور متنفرانی) دارند. اما اگر به آن محل بیایید، همانطور که من در پایان اکتبر آمدم، بلافاصله متوجه می‌شوید که سَنت پائولی بسیار بیشتر از این است. « سَنت پائولی یک طرز فکر است»، روی کلاه لوپو، لقب ایتالیاییِ وُلف اشمیت، سرمربی تیم فوتبال نابینایان این باشگاه، نوشته شده است. او یکی از کسانی است که به جاه طلبی سَنت‌ پائولی برای ” فوتبالی متفاوت بازی کردن” معنا می‌دهد، از سوی دیگر کمی از همه‌چیز در این منطقه شهری کوچک مشرف به رودخانه‌ی اِلبه، مقابل بندر بزرگ هامبورگ، آغشته به تعهد اجتماعی و جستجو برای خیر و منفعت عمومی است که با کیمیاگری جذابی که از ملایمت و سرگرمی ساخته شده، ترکیب شده است.  باشگاه Fc St Pauli، یعنی کل مجموعه، بیایید اینطور آن را بنامیم، کمتر از پنجاه هزار عضو فعال در 23 رشته‌ی مختلف دارد. از 10 نوامبر سهام تعاونی تازه تاًسیس که به مجموعه‌ی ورزشی قبلی ملحق می‌شود، به فروش می‌رسد. این اولین در نوع خود در دنیای فوتبال حرفه‌‌ای خواهد بود.

دقیقاً این گام اجرایی “تاریخی” که به باشگاه اجازه می‌دهد بدون الزام به جذب کارآفرینان ثروتمند یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری ناشناس سرمایه‌گذاری‌های جدید انجام دهد، مرا به وادار به سوار شدن به هواپیما کرد: یعنی میل به درک اینکه چگونه یک فرم سازمانی که هدفش منفعت شخصی نیست، موفق می‌شود در یکی از مبهم‌ترین تجارت‌های اقتصاد اروپا، در یکی از مهمترین لیگ‌های این قاره زنده بماند. در آلمان این گام چنان اهمیت داشت که در 8 نوامبر جلسه بزرگی با شهردار هامبورگ و هیئت مدیره لیگ فوتبال آلمان برگزار شد.

مدت کوتاهی پس از رسیدن به هامبورگ متوجه شدم که سفری بسیار طولانی‌تر از حدود هزار کیلومتری که روی نقشه قابل ردیابی است انجام داده‌ام، و بر روی سیاره‌ای که سال‌های نوری با ما فاصله دارد فرود آمده‌ام، پُر از اَشکال حیات و موقعیت‌هایی که برای ما ناشناخته است.

میان ورزش و اجتماع

بعدازظهر پنجشنبه به هامبورگ می‌رسم، زمان گذاشتن چمدان در صندوق‌عقب است و ماسیمو فینیتزیو، مدیر Tuttostpauli.com، راهنمای بسیار آگاه من در کل اقامت، ماشین را به سمت مرکز آموزشی نابینایان و کم بینایان هدایت می‌کند. به من می‌گوید «بازی دوستانه آلمان و انگلیس تازه شروع شده. بازیکنای آلمانی عملاً همه اهل سَنت پائولی هستند، مربی هم همین‌طور». همان لوپو. در راه، ماسیمو حدود ده سال پیش به عنوان مدیر تیم انتخاب می‌شود (بله، انتخاب. بعداً توضیح میدم). برایم تعریف می‌کند که چطور به ایده گذاشتن یک تفسیر شخصی از طریق گوشی برای تماشاگران نابینای زیادی که آن زمان روی سکوها حضور داشتند، رسیده است. ابتکاری که فوراً به موفقیت بزرگی رسید و بعد هم فراتر رفت، اینکه این بچه‌هایی که بدون دیدن فوتبال عاشق آن هستند، می‌توانند آن را بازی هم کنند؟  گفتن همان و انجام شدن همان.

نتیجه این شد که امروزچندین تیم بوندس لیگا، بخش نابینایان خود را دارند. و این فقط وقت گذرانی نیست. مثلاً:  سال گذشته بوروسیا دورتموند، جاناتان، بمب‌افکن آنها را از “دزدان دریایی” قاپید. با این‌حال با توجه به فاصله بین دو شهر و نحوه خاصی که بازی می‌شود، او به تمریناتش با سَنت پائولی ادامه می‌دهد و بعد برای تیم رقیب مسابقات را انجام می‌دهد. فراتر از مفهوم بازی جوانمردانه هستیم.

تماشای زنده مسابقات فوتبال نابینایان، تجربه‌ای است که در آن احساسات در فاصله چند لحظه در هم می‌آمیزند و تغییر می‌کنند. از شادی غیرقابل مهار از فکر انجام چنین لیگ قهرمانی‌ای، به احساس درک این می‌رسیم که بازی فوتبال در تاریکی مطلق چه معنایی می‌تواند داشته باشد. بعد غیرممکن است که در اضطرابی که به خاطر درگیری‌های اجتناب‌ ناپذیر بازی تکرار می‌شوند، غرق نشوید. به همین دلیل دختران با پوشش چشم و پوشش سر به زمین می‌روند، با این حال خطر آسیب دیدن همیشه در کمین است ( در واقع مسابقه‌ای که من در آن حضور داشتم هم به دلیل مصدومیتی بد قطع شد). در طول مراحل بازی، مردم باید سکوت کنند تا بازیکنان بتوانند موقعیت توپ را بهتر بشنوند،  به لطف جغجغه‌هایی که با آن مجهز شده‌اند و راهنمایی‌ها و جهت‌دهی‌های مربیان در کنار زمین. همچنین دو دختری که از دروازه دفاع می کنند، تنها کسانی که بینا هستند، حامی ارزشمندی برای هم‌تیمی‌هایشان هستند.

Fabio Gobbat

ultimouomo.com