این نوآوری را می‌توان در آریگو ساکی جستجو کرد. او سیستم عاملی را اختراع کرد که هنوز هم معتبر است، مایکروسافت فوتبال، که بدون آن هیچ چیز کار نمی‌کند: پوشش فضاها با محوریت توپ. با این نوع بازی مواج و رقصان، او میلان را در اطراف چهره‌های برجسته‌ای مانند فرانکو بارسی، پائولو مالدینی، رود گولیت و روبرتو دونادونی به عنوان قوی‌ترین تیم جهان شکل داد. آنها در سال ۱۹۸۹ به اوج خود رسیدند و رئال‌مادرید را در مرحله‌ی نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان ۰-۵ شکست داد و در فینال، قهرمان سال ۱۹۸۶، استویا بخارست را با ستاره‌ی آینده‌دارشان گئورگه هاگی با چهار گل در هم کوبید.

درباره‌ی دیگو مارادونا، اسطوره‌ای که به نابودی خود برخاست.

سال ۲۰۱۴ مارادوانا مصاحبه‌ای کرد و گفت: «می‌دونی اگر سراغ مواد نرفته بودم، چه بازیکنی می‌شدم؟»

یک لحظه مکث می‌کنم. جمله‌ی بعدی او هم مهم است، اما این… نه؛ فکر نمی‌کنم کسی بداند او «چه» بازیکنی می‌شد. مگر می‌شود از مارادوانا بهتر بود؟ تا امروز، حتی پس از  مسی و رونالدو، مارادونا همچنان قله‌ی جایی است که بشر به عنوان فوتبالیست توانسته به آن برود. مارادونا آخرین عدد روی خط‌کش فوتبال است.

تیم فوتبال اف سی پریپیات در آوریل سال 1986 میلادی برای حضور در بازی نیمه‌نهایی یک تورنمنت محلی و انتقال به استادیوم جدید خود آماده می‌شد؛ اما ناگهان، با وقوع فاجعه‌ی اتمی چرنوبیل همه چیز تغییر کرد. کاپیتان سابق این تیم، با مرور خاطرات گذشته، سرانجامِ دردآور و تراژیک...

به مردم خانه‌ام؛ اتفاقی که برای کشورمان در حال رخ دادن است وجودم را پر از اضطراب و درد می‌کند. نمی‌توانم احساس وحشتناکِ دیدنِ رنج کشیدن ایتالیا و جان‌هایی که هر روز از دست می‌رود را توصیف کنم. قلب من همراه مردمی است که بیمار شده یا کسی را از دست داده‌اند. همچنین...

نامه‌ای به جوانی‌ام جیانلوئیجی هفده‌ساله‌ی عزیزم، امشب این نامه‌ را در قامت مردی۴۱ ساله و با تجربه برایت می‌نویسم که چیزهایی بسیار زیادی در زندگی تجربه کرده و اشتباهاتی داشته است. برایت چند خبر خوب و چند خبر بد دارم. در حقیقت اینجایم تا درباره‌ی روحت با تو حرف بزنم....

مجبورم با داستانی خجالت‌آور شروع کنم، چون گاهی می‌ترسم که دنیای بیرون به فوتبالیست‌ها ومربی‌ها به چشم خدایان یا چیزی مثل آن نگاه کنند. به عنوان یک مسیحی، فقط به یک خدا اعتقاد دارم، و می‌توانم به شما اطمینان دهم که خدا کاری به فوتبال ندارد. واقعیت این است که همه‌ی ما...

تمامش یک رویا بود دخترم کمی پرروست. مادرم هشدار داده بود که چنین اتفاقی خواهد افتاد. می­‌دانید، بچه­‌ها از حدود شش سالگی شروع به انجام رفتار­هایی می­‌کنند. یک روز دخترم اطراف خانه می­‌دوید و شعری می­‌خواند. و پدرش تازه با سیتی قهرمان لیگ شده بود. ۱۰۰ امتیاز در لیگ...

مهر ۱۳۷۷ به کلاس پنجم رفتم و طبق معمول منتظر بودم تا معلم انشا بیاید و موضوع «تابستان خود را چگونه گذراندید» را با خط خوش و گچ صورتی‌ایی که خودش می‌آورد روی تخته بنویسد. رویای عجیبی در سر داشتم و مطمئن بودم که روزی به آن خواهم رسید. می‌خواستم فوتبالیست شوم و شهر‌های...

تعبیر شگفت­‌انگیز یک رویا شاید هیچ چیز در دنیا همچون فوتبال، مترادف با کلمه‌ی رویا نباشد! رویای قهرمانی، رویای در دست گرفتن توپ‌ِطلا، رویای فوتبالیست شدن، رویای به ثمر رساندن و به ثمر رسیدن گل، رویای امضا گرفتن از ستاره­‌ها و یا رویای رفتن به استادیوم، از جمله...

ادبیات ورزشی ادبیات ورزشی تحلیل یک مسابقه فوتبال نیست، بلکه نگاهی عمیق، انسانی و اجتماعی به ماهیت ورزش دارد، جایی که ترس، نفرت، خـشم، لذت، اشک و لبخند، تحقیر و تمجید، همه و همه با فاصله کمی از یکدیگر قرار می‌گیرند و تصویری زیبا را رقم می‌زنند، تصویری خاطره انگیز که...