باور

توضیحات

کتابی از دیگو سیمئونه، مربی معروف تیم اتلتیکو مادرید. در این کتاب سیمئونه به جز اینکه فرازهایی از زندگی خود را مرور می‌کند، بیشتر سراغ شیوه‌های مربیگری خود می‌رود. توضیح می‌دهد که چطور اتلتیکومادرید خود را ساخته و چطور توانست در دورانی که رئال مادرید و بارسلونا در بهترین روزهای تاریخ خود بودند، همچنان نفس بکشد و قهرمانی به دست بیاورد. برای کسانی که مایل به دنبال کردن حرفه‌ی مربیگری هستند، این کتاب یک مانیفست درجه اول است.

تخریب رقیب نوعی رسالت است. منظورم از تخریب، ازِ کارانداختن بازی حریف است، نه زدن بازیکنان. به نظرم بهترین راه حمله، دفاع خوب است. بارسلونا این شانس را به ما داد چیزی خارق‌العاده را به چشم ببینیم که تطبیق با آن بسیار دشوار است. سند حرفم این است که پپ گواردیولا نتوانست کاری را که با بارسلونا انجام داده بود در بایرن‌مونیخ دوباره اجرا کند. چون بایرن‌مونیخ بارسلونا نیست. منظورم این است که رویکرد پس‌گرفتن توپ نوعی آماده‌سازی برای حمله است. بازی از دفاع به معنای بازی دفاعی برای پس‌گرفتن توپ نیست؛ بلکه به این معناست که پس‌گرفتن توپ یک اصل اساسی برای حمله است. چون اگر تیم حریف توپ را از دست بدهد، از هم باز می‌شود. مهم نیست کجا توپ را پس بگیرید. هرجا که شرایط اجازه بدهد باید این کار را انجام بدهید: در زمین حریف، جلوی دروازه‌ی ‌خودی یا میانه‌ی زمین یا جاهای دیگر. 

هیچ یک از ما دوست نداریم زیر فشار حریف بازی کنیم. هیچ تیمی نمی‌تواند 90 دقیقه پرس کند. تیم‌ها طبق استراتژی‌های تعیین‌شده از بازی‌خوانی و وضعیت حریف، مکان و زمان بازی می‌کنند. نمی‌توانید فراموش کنید که دیگران هم به اندازه‌ی شما خودشان را آماده می‌کنند. در چنین وضعیتی بازی تبدیل به دوئل احساس و پیدا کردن لحظه‌ی مناسب برای پرس و عقب‌نشینی میشود.

پرس همیشه آسان‌تر از بازی با توپ است؛ چون می‌توانید پیش‌بینی کنید توپ را چطور بگیرید. اگرچه اهمیتش از ساختار تیم کمتر به نظر می‌رسد، اما درعوض کار برای تیم روبرو خیلی سخت می‌شود. حرفم به این معناست که داشتن ابتکار عمل دشوار است. شک نکنید. به همین دلیل تعداد تیم‌های دارای ابتکار عمل خیلی کم هستند. بعضی از تیم‌ها ابتکار عمل را با خودشان دارند و می‌توانند این کار را بکنند. اما مسئله فقط قصد انجامش نیست. باید دید تیمی که توپ را کمتر از دست می‌دهد، کدام است

بخشی از متن کتاب دیگو سیمئونه «باور»