به راكیوت پیك نظر انداخت. بله! بارگاه چهارم باید پای همین مسیر باشد. او فریاد زد، سوت کشید، ولی جوابی نیامد. اندکی مردد شد. آیا ممکن بود راه را عوضی آمده باشد؟ کاش باربرها را همراه آورده بود، آنها حتماً محل بارگاه را بهتر حدس میزدند، زیرا چندی پیش، شبی را در این بارگاه گذرانده بودند. بالاخره باربرها رسیدند، و همگی گفتند محل بارگاه چهارم در همان نقطه است. آنها حیران و وحشت زده دنبال نشانی از بارگاه میگشتند. بالاخره او متوجه رد برفی شد که از راكیوت پیك همچون ناودانی به پایین باز شده و در پایین منطقه ای به شعاع 150 متر را می پوشاند. همه چیز آشکار شد. ریزش بهمن، بارگاه کوهنوردان و شرپاها را در خود مدفون کرده و دیگر تردیدی نبود که بارگاه و آدم‌ها زیر این بهمن غول آسا هستند.